admin
دانیشتووه. ده‌ستێكى به‌ژێر چه‌ناگه‌یه‌وه‌یه و بۆ ده‌سته‌كه‌ى تریشى ده‌گه‌ڕێت. ڕه‌نگه ئه‌ویش هه‌ر به‌ژێر چه‌ناگه‌یه‌وه بێت. ژێره‌وه‌ى قوڕه، شه‌رواڵه بۆر و فشۆڵه‌كه‌ى به‌ریشى پیس بووه، ئاگه‌دار نییه. ئه‌و ده‌سته‌ى به‌ژێر چه‌ناگه‌یه‌وه ناوه، كه‌مێك ده‌له‌رزێت، جه‌سته‌ى زیاتر… ددانه‌كانیشى به به‌رده‌وامى لێك ده‌ده‌ن. هه‌ست ده‌كات دره‌نگى كردووه، سه‌یرێكى كاتژمێره‌كه‌ى ده‌ستى چه‌پى ده‌كات، بیرى ده‌كه‌وێته‌وه؛ ئه‌و ده‌سته‌یشى هه‌ر به‌ژێر چه‌ناگه‌یه‌وه بووه. سه‌رده‌ستى كراسه به‌رین و خه‌تخه‌ته‌كه‌ى خوێنیان پێوه‌یه، به ڕانى داده‌هێنێت. دوو كاتژمێر ده‌بێت له شوێنى خۆى نه‌جوڵاوه. بێتاقه‌ته و نێوچاوانیشى گرژ كردووه. كه‌مێكیش مۆن… ده‌یه‌وێت شتێك بڵێت. هیچ ناڵێت.
له پشتییه‌وه ده‌نگى شتێك ده‌هات. بێزارى ده‌كرد. ده‌كه‌وته ناو خه‌یاڵه‌وه، ئه‌و ده‌نگه خۆى پێدا ده‌كێشا. له‌وانه‌یه ده‌نگى فیشه‌ك، هاتوهاوارى كه‌سێك، یانژى زیاتر له كه‌سێك بێت… به‌لایه‌وه سه‌خت بوو. بڕیاریدا ده‌رگه به‌سه‌ر خه‌یاڵه سڕۆكه‌كانى دابخات. بۆئه‌وه‌ى ئه‌و كاره‌شى سه‌ربگرێت، له‌به‌رخۆیه‌وه قسه‌ى ده‌كرد. نه‌مده‌زانى چ ده‌ڵێت. نزیكى بوومه‌وه، په‌نجه‌كانى به شێوه‌یه‌كى سه‌یر ده‌جوڵاند. به‌ژێر چه‌ناگه‌یه‌وه‌بوو، به‌ڵام، وه‌ك ئه‌وه وابوو كه سه‌مایان پێ بكات. مستیله‌یه‌كیش -پێده‌چوو دیاری بێت-، به یه‌كێك له په‌نجه‌كانى ده‌ستى رٍاستیه‌وه، له‌ژێر ڕووناكى بلاجیكتۆره‌كان ده‌بریسكایه‌وه. هه‌ر لێى حاڵى نه‌ده‌بووم، زیاتر نزیكى بوومه‌وه. “هه‌ڵه‌یه. هه‌ڵه‌یه‌ك بوو. هه‌ڵه‌یه‌ك هه‌یه…”. لێى دووركه‌وتمه‌وه. ئاوڕى دایه‌وه. سه‌یرێكى ده‌وروبه‌رى كرد و ده‌سته‌كانى به‌ژێر چه‌ناگه‌یه‌وه ونبوون.
“ئه‌مشه‌و سارده…”. زه‌وییه‌كه سپى ده‌چوویه‌وه، شه‌خته‌ى كردبوو. خه‌ریكبوو بارانیش ببارێت. له به‌ختى ئێمه، چه‌ند دلّۆپێك به‌ربوونه‌وه و چیدى نه‌بارینه‌وه. ئه‌وه دڵخۆشیكردم، خۆ ئه‌گه‌ر باران بباریبووایه، كاره‌كه‌مان زه‌حمه‌ت ده‌بوو. هه‌ڵكه‌ندنى گۆڕه‌كان ماندووى ده‌كردین. بیرم نه‌ماوه چه‌ندیان پێچوو. تازه ده‌ستمان به هه‌ڵكه‌ندنى گۆڕه‌كان كردبوو، كه كامۆ هات. پێم سه‌یر بوو، وه‌ها زوو هاتووه بۆ لامان. ویستم پرسیارى لێ بكه‌م: بۆچى وه‌ها زوو هاتوویت؟ به‌ڵام، ئه‌مه پرسیارێكى قۆڕه.
به‌شێك له ئاماده‌بووان جگه‌ره داده‌گیرسێنن. هه‌ندێكیان زووتر به ده‌ستیانه‌وه بوو. هه‌ڵمى ده‌م و دووكه‌ڵى جگه‌ره‌كانیان له‌گه‌ڵ یه‌كترى تێكه‌ڵ ده‌بن. كه‌سێك، نه‌مزانى كێیه، پاڵتۆیه‌كى ڕه‌شى قه‌دیفه، به‌سه‌ر شانه باریكه‌كانى كامۆ داده‌دات. پێڵوه‌كانى به ته‌واوى خوساون. له‌به‌ر برژانگه‌كانیشى؛ چاوه‌كانى به ئه‌سته‌م ده‌كرێنه‌وه. له‌ژێر پاڵتۆكه‌دا تۆزێك خۆى گرمۆله ده‌كات. ئه‌و زه‌رده‌خه‌نه‌یه ده‌بینم كه ده‌یكات، له‌دووره‌وه.
هه‌ست ده‌كه‌م وه‌ڕزه. منیش، هێنده‌ى قازمه له‌و زه‌وییه ڕه‌قه بده‌م. خاكه‌ناسیش… له گۆڕه‌كانى به‌رده‌مى ده‌ڕوانێت. منیش له‌ناو یه‌كێك له گۆڕه‌كاندام. سه‌رمام ده‌بێت، ده‌سته‌كانم لێكده‌خشێنم و فوویان لێ ده‌كه‌م. سه‌یرى ده‌كه‌م، یه‌ك یه‌ك په‌نجه‌كانى ده‌ته‌قێنێت. به چوار په‌نجه‌ى ده‌سته‌ڕاستى سێ په‌نجه‌ى ده‌سته‌چه‌پى ده‌گرێت و له ئه‌ژنۆكانى گیر ده‌كات. له حه‌ژمه‌تان چاوه‌كانى داده‌خات… بێزارییه‌كیش -كه وه‌ك گیا هه‌ڵچووه و په‌له‌قاژێیه‌تى-، خه‌ریكه ده‌ست بۆ یه‌خه‌ى ده‌بات.
ئاسمانى ئه‌و شه‌وه جیاواز بوو. پێشتر هه‌وره‌كانم بینیبوو، به ته‌واوى خه‌ست ببوون، چڵكن و بۆر، به گژ یه‌كترى داچووبوون، له‌م دووره‌وه. ئێسته‌یش ئه‌ستێره‌كان خۆیان ده‌رخستووه، چوونته‌وه ناویه‌ك و نمایش به ڕووناكییه درۆینه‌كانیان ده‌كه‌ن. چه‌ند قه‌له‌ڕه‌شێك به‌سه‌ر سه‌رمانه‌وه ده‌خوولێنه‌وه، له شه‌ودا! قیغه‌یانه و به‌وناوه‌دا باوه‌ش بۆ شتێك ده‌كه‌نه‌وه. كامۆ چاوه‌كانى به داخراوى هێشتۆته‌وه. شتێك گه‌مه به قورگى ده‌كات، به تووندى ده‌كۆكێت، ده‌نگێكیش له‌وێدا قه‌تیس ده‌بێت. زمان به لێوه قلیشاوبووه‌كانى داده‌هێنێت. ئه‌و ئاوه‌ى له لووتیه‌وه شۆڕبۆته‌وه، هه‌ڵده‌لووشێت. ته‌قه‌ته‌قى به‌یه‌ككه‌وتنى ددانه‌كانى دێت، هێشتا. به ده‌سته‌كانى ڕووخساره تۆقیوه‌كه‌ى ده‌شارێته‌وه. ڕاده‌چڵه‌كێت… به ته‌ڵخى جووڵه‌كانى ئێمه ده‌بینێت.
خه‌ریكه گۆڕه‌كان ته‌واو ده‌بن. یه‌كێكیان ته‌سكه. به‌قه‌د به‌ژنى من قووڵكراون. په‌یژه‌یه‌كیشمان لایه… له دووره‌وه ڕووناكییه‌ك ده‌بینم: “ئه‌وه هاتن”. كه‌مێك زیاتر لێی وردده‌بمه‌وه، ڕووناكى زیاتر ده‌بینم. قافڵه‌كه -كه دوو ئۆتۆمبێلن- له رێگه‌ن. چه‌ند خوله‌كێكى دیكه ده‌گه‌ن. “با بگه‌ن. گۆڕه‌كان ئاماده‌ن”. كه‌سێك وه‌هاى گوت. كامۆ هه‌ڵده‌ستێته‌وه سه‌رپێ، له‌شى ده‌له‌رزێت، ده‌كه‌وێت و یه‌كێك به‌رزى ده‌كاته‌وه. دووباره ده‌كه‌وێته‌وه سه‌ر زه‌وییه‌كه. یه‌كێك ده‌سته‌ڕاستى كامۆ ده‌خاته سه‌رشانى خۆى و به ده‌ستى چه‌په‌شى كه‌مه‌رى ده‌گرێت. ده‌مانچه‌كه به قایشى كه‌مه‌رى ڕاگیر كراوه. فیشه‌كیشى تێدایه، ڕه‌نگه. ڕاده‌وه‌ستێت، به‌ڵام، كه‌مێك لار. له خوار گۆڕه‌كان، ئه‌و جێگه‌یه‌ی كه خۆڵى گۆڕه‌كانى لێ كۆكراوه‌ته‌وه، ئۆتۆمبێله‌كه ده‌وه‌ستێت. ئۆتۆمبێلێكى سپى. كه‌ژاوه‌كه‌شى… چه‌ند كه‌سێك له‌دواوه‌ى ئۆتۆمبێله‌كه‌ن. داده‌به‌زن، یه‌كێكیان جووڵه‌ى سه‌یر و نامۆ ده‌كات، فرمێسكه وشكبووه‌كانی وه‌ك جۆگه‌له به ڕوومه‌ته خرپنه‌كانى شۆڕببوونه‌وه، له‌دووره‌وه بینیم. چوار پێنج كه‌س؛ ده‌ست بۆ داره‌بازه‌كه درێژ ده‌كه‌ن. به هه‌موو هێزى خۆیان ڕایده‌كێشنه خواره‌وه. یه‌ك، دوو، سێ… به‌رزی ده‌كه‌نه‌وه، شوێنه‌كه‌یان لێژه، چه‌ند كه‌سێكى دیكه‌ش بۆ یارمه‌تیدانیان ده‌چن، ده‌بنه هه‌شت كه‌س، به‌یه‌كه‌وه هه‌نگاو ده‌نێن. به‌ده‌ورى خۆڵه‌كه ده‌سووڕێنه‌وه، به ئاڕاسته‌ى گۆڕه كۆنه‌كانى دیكه‌ى شوێنه‌كه دایده‌نێن.
له‌و گۆڕه‌ى تێیدام، ده‌چمه ده‌ره‌وه. “هه‌موو شتێك ئاماده‌یه؟”. من تاقه‌تى قسه‌كردنم نابێت. كه‌سێك، له‌پاڵ من وه‌ستاوه و وه‌ڵامى ده‌داته‌وه: “به‌ڵێ، ئاماده‌ن”. ده‌چمه نێوان گۆڕه‌كان ده‌وه‌ستم. له پێشمه‌وه داره‌بازه‌كه داندراوه. هه‌موو سه‌رنجم ده‌چێته سه‌ر ئه‌و پارچه ئاسنه. ئاسنێكى سارد، هه‌ندێكیش ژه‌نگاوى… ته‌رمه‌كانیم به‌لاوه گرنگتره. به‌ڵام، نامه‌وێت بیریان لێ بكه‌مه‌وه. نه‌ده‌گریام… “یه‌كه‌م جاره ته‌ڵقینى مردوو ده‌ده‌م”. ده‌ستى بۆ باخه‌ڵى ده‌بات و پارچه كاغه‌زێك ده‌رده‌هێنێت. هه‌موویان له شوێنى خۆیان ڕێك ده‌وه‌ستن. جگه‌ره‌كان فڕێده‌ده‌ن. به‌شێك له‌دواوه ڕیزده‌بن و ده‌ستیان بازنه‌یى به‌ره‌و ئاسمان به‌رزده‌كه‌نه‌وه. به‌شێك سه‌ریان شۆڕده‌كه‌نه‌وه و ده‌سته‌كانیشیان له خوار ناوكییانه‌وه ڕاده‌گرن. ملپێچه‌كانیان ده‌بینم. جامانه‌كانیشیان… ڕه‌نگه جامانه‌ى سوور بن، به‌ڵام، به ته‌واوى ڕه‌ش ده‌چنه‌وه. به‌شێك پۆستاڵیان له پێ كردووه. ئه‌وانى تریش هه‌روا…
نزاكان ده‌ست پێ ده‌كه‌ن. ئاگام له هیچ نامێنێت. سه‌رم چه‌شنى كه‌زییه‌ك، كه‌زییه‌كى درێژ، گه‌مه ده‌كات. شتێكم به ده‌سته‌وه‌یه، نازانم چییه. ناتوانم كامۆ بیبینم. له‌وانه‌یه چووبێته دواوه: “كه‌سێكى سه‌یره…”. ته‌ماشاى لاى ڕاستم ده‌كه‌م، پیره پیاوێكى ڕیشن، كه‌مێك قه‌ڵه‌و، ده‌بینم. بڕواناكه‌م باوكی بێت. ده‌مێكه چاوم نه‌نووقاندووه، بۆ شتێك ده‌گه‌ڕێم. بایه‌كى تیژ، زۆر سارد، به ده‌وروبه‌رمانه‌وه گڤه‌گڤیه‌تى. یاده‌وه‌رییم به ئیش ده‌كه‌وێته‌وه: مرۆڤه‌كان ماندووم ده‌كه‌ن، برینه‌كانیشم… له ته‌نیشتییه‌وه كه‌سێك ده‌بینم، له هه‌موویان زیاتر هه‌ست به ته‌نیایی ده‌كات. ده‌كۆكێت، ده‌ستى ڕاستى به ده‌میه‌وه ناوه. ده‌ستى چه‌په‌شى له سنگى ده‌خشێنێت، ناوه‌ناوه‌ش مستێكى لێ ده‌دات. كه‌مێك سه‌یرى ده‌كه‌م، نایناسم. ته‌ماشاى به‌رانبه‌رم ده‌كه‌م، چه‌ند كه‌سێك وه‌ستاون. له‌لاى چه‌پیشمه‌وه شوفێرى ئۆتۆمبێله سپییه‌كه. یه‌كه‌مجارمه كه‌سێكى قه‌موور ببینم. فانیله‌كه‌یم به‌لاوه جوانه. كڵاوه تووكنه‌كه‌ى نا. كلیلێكیشى به ده‌سته‌وه‌یه. كلیله‌كه به مه‌دالیایه‌كى خڕى بچووك به‌ستراوه. به په‌نجه‌ى نێوه‌ڕاستى یارى پێ ده‌كات، بایده‌دات. ده‌یه‌وێت زوو مه‌ڕاسیمه‌كه ته‌واو بێت و كرێكه‌ى وه‌ربگرێت.
ساردتر ده‌بێت، بایه‌كى تر دێت. هه‌مووى هاڵاوه… قوڕسه، چونكه هه‌ست به‌وه ده‌كه‌م، ده‌یان خه‌ونى جوانه‌مه‌رگى هه‌ڵگرتووه. بۆنێكیش دێت. بۆنێكى دووباره‌یه بۆ من. نوێیه بۆ ئه‌وان. بۆنى مه‌یته بۆگه‌نه‌كان. بۆنى ئه‌و مه‌یتانه‌ى هیچ خاوه‌نێكیان نییه. ئه‌و بۆنانه‌ى هه‌میشه لێره‌ن و له ترسى سیم و ته‌لبه‌نده دڕكاوییه‌كان ناتوانن بپه‌ڕنه‌وه ئه‌مبه‌ر و پێچ ده‌كه‌نه‌وه. سێ كاتژمێره له گۆڕستانى بێ خاوه‌نه‌كانین. كێله‌كان ته‌نها ژماره‌یان له‌سه‌ره. به‌شێكیان كۆنن، خواروخێچیشن، من دروستم نه‌كردوون. ئه‌م گۆڕستانه، كارگه‌ى مه‌رگه، سیخناخه له قیژه و ته‌نافى به‌رز، شوێنێكه بۆ په‌زمه‌نده‌كردنى ته‌رمه بێده‌نگه‌كان. بیرم نه‌ماوه چه‌ند گۆڕم لێره هه‌ڵكه‌ندووه. به‌ڵام، زۆرن… خۆم به خاوه‌نى هه‌موو گۆڕه‌كانى ئێره ده‌زانم. ڕه‌نگه فه‌رهادیش… زۆربه‌یانم به ده‌ستى خۆم ناشتووه. ته‌رمه‌كانیشم خۆشده‌وێت، هه‌موویان. له‌به‌رئه‌وه‌ى كاره‌كه به دزییه‌وه‌یه و ته‌نها شه‌وانیشه؛ هیلاكمان ده‌كات. به‌ڵام، پاره‌یه‌كى باشیشمان ده‌ستده‌كه‌وێت. نیوه‌ى بۆ من، نیوه‌كه‌ى تریشى بۆ فه‌رهاد. پێنچ ساڵه ئه‌و كاره ده‌كه‌ین، هاوبه‌شین… كه ده‌ست به هه‌ڵكه‌ندنى گۆڕه‌كان ده‌كه‌ین، پێموایه شتێك ده‌قه‌وێت، به‌رده‌وام… جارجاره له‌گه‌ڵ لاشه‌كان، خزمه‌كانیشیان دێن، تا دڵنیاببنه‌وه كه نێژراون. ئه‌مجاره‌یش هه‌روا. ده دوازده كه‌س هاتوون تا شاهێدى ناشتنى ته‌رمه‌كانیان بن. كه‌سێكیش كه یه‌كه‌مجاریه‌تى ته‌ڵقینى مردوو بدات. ده‌نگى خۆش نییه. به‌ڵام، گوێ ده‌گرین.
ته‌ڵقیندانه‌كه ته‌واو ده‌بێت. كامۆ بزره. ڕه‌نگه هێشتا له‌دواوه بێت. چه‌رچه‌فه‌كه‌ى سه‌ریان لا ده‌به‌ن. “به‌م سه‌رمایه ته‌نها چه‌رچه‌فێك!”. فه‌رهاد به تووڕه‌یی قسه‌ى ده‌كرد. دوو كه‌س، له‌ناو یه‌ك داره‌بازه‌دا ڕاكێشراون. بینیم ده‌ستیان له یه‌كترى ئاڵابوو، قاچه‌كانیشیان. خوێن ده‌بینم… دوو ته‌رمن، یه‌كێكیان قژى درێژه، قردێله‌یه‌كی نارنجیشى پێوه‌یه. جله‌كانیان له‌ناو خوێندا گه‌وزاوه، كه‌مێكیش ڕووتن. هه‌ندێك په‌ڵه‌ى شین و مۆربوونیش به‌سه‌ر جه‌سته‌یانه‌وه دیاره. خوێنى زیاتر ده‌بینم… ئه‌و دیمه‌نه زۆر ئازارم ده‌دات، به‌ڵام، فریوم نادات: “رۆژگارێك دوو مرۆڤى جوان بوونه، كه‌چى ئێسته دوو ته‌رمن”. دوو ته‌رم زیاتر نین. ده‌بێ بنێژرێن، من ئه‌و كاره ده‌كه‌م، فه‌رهادیش…
ئاماده‌بووان كه له‌نێو خۆیان غه‌ڵبه‌غه‌ڵبیان بوو، ده‌كشێنه دواوه. فه‌رهاد كه‌وته سه‌رئه‌ژنۆ، به ئاڕاسته‌ى قیبله‌دا. په‌نجه‌كانى ده‌سته‌ڕاستى لێك كردنه‌وه، ده‌ستى چه‌په‌شى. هه‌ر ده په‌نجه‌كه‌ى به به‌ینى یه‌كتر برده‌وه ناو یه‌كتر، تووند گوشى. تا ئاستى سه‌رى به‌رزى كردنه‌وه، پاڕایه‌وه… ته‌رمه‌كانم له یه‌كتر جیا كرده‌وه. فه‌رهاد كچه‌كه‌ى له كۆڵكرد و بردیه ناو گۆڕه ته‌سكه‌كه، به‌لاى چه‌پ وه‌ریگه‌ڕاند و له‌سه‌ر لا له‌ناو گۆڕه‌كه ڕایكشاند. ده‌بووایه كامۆ ئه‌و كاره بكات. ته‌رمه‌كه‌ى تریشم خسته ناو گۆڕه‌كه‌ى دیكه، به‌لاى ڕاست له‌سه‌ر لا له‌ناو گۆڕه‌كه ڕامكشاند. له‌ناو گۆڕه‌كان دێینه ده‌ره‌وه… سه‌یرمان كردن، هه‌ردووكیان جوان بوون، زۆر جوان له‌ناو گۆڕه‌كانیان ڕاكشابوون. پشتییان له‌یه‌كترى بوو، ڕوویان نا. یه‌كێك ڕووى له گۆڕێك و ئه‌وى تریش ڕووى له گۆڕێكى دیكه. پۆشته نه‌بوون. په‌ڕۆیه‌كى سپییان به‌سه‌ر داده‌ده‌ین، سه‌رمایان نابێت. خۆڵه‌كه به‌سه‌ر گۆڕه‌كان داده‌كه‌ین. نمه بارانێكى پێ كه‌وتووه. تۆز ناكات.
نیگاى هه‌موو شته‌كان ده‌كه‌م. پیاوه ڕیشنه كه‌مێك قه‌ڵه‌وه‌كه، له شوێنى خۆیه‌تى، پشتى چه‌ماوه‌ته‌وه، ورگى زل ده‌رده‌كه‌وێت. شوفێره قه‌مووره‌كه، كلیله‌كه‌ى به ده‌سته‌وه نه‌ماوه. فانیله‌كه‌ى جوانتر ده‌رده‌كه‌وێت، كڵاوه تووكنه‌كه‌ى ناشرینتر. جگه‌ره‌كێشه‌كان، دووباره جگه‌ره‌ى تریان داگیرساندۆته‌وه. ئه‌و پیاوه‌ى كه ته‌ڵقینى مردووه‌كانى دا، خه‌ریكه خۆى داده‌پۆشێت، سه‌رمایه‌تى. قوڕگیشى وشك بووه، بۆ ئاو ده‌گه‌رێت، نایدۆزێته‌وه. ده‌نگى شتێكى تر دێت، له دووره‌وه‌یه… فه‌رهاد كه‌لوپه‌له‌كان كۆده‌كاته‌وه. كامۆ هه‌ر له‌دواوه‌یه و نایه‌ته پێشه‌وه. خۆى حه‌شار ده‌دات. له شتێك خۆى ده‌شارێته‌وه، یان…
“ئه‌گه‌ر هاتنه‌وه سه‌ردانیان، گۆڕى ژماره سى و…”. ژماره‌كانیش جوانن. له نزیكمه‌وه كه‌سێك به هێواشى ئه‌مه ده‌ڵێت. جگه‌ره‌ى به ده‌سته‌وه‌یه، ته‌سبیحێكی درێژیش. كامۆ هه‌ناسه‌یه‌ك هه‌ڵده‌مژێت و هه‌ناسه‌یه‌كى تووند ده‌داته‌وه. دێته پێشه‌وه، ته‌په‌ى پێیه‌كانى له‌گه‌ڵ قیغه‌قیغى قه‌له‌ڕه‌شه‌كان تێكه‌ڵ ده‌بن. هه‌موو سه‌یرى ده‌كه‌ن، منیش… فه‌رهاد هێشتا سه‌رقاڵى كۆكردنه‌وه‌ى كه‌لوپه‌له‌كانه. ده‌ستێكى به سنگییه‌وه ناوه، ده‌سته‌كه‌ى تریشى بۆ ده‌مانچه‌كه‌ى كه‌مه‌رى ده‌بات. فرمێسكیش خه‌ریكه له‌سه‌ر ڕوومه‌ته‌كانى ڕێچكه بگرن. له ڕووخسارییدا مه‌زه‌نده‌ى خراپییه‌كى زۆر ده‌كه‌م، تاوانێكیش…
له‌به‌رده‌م گۆڕه‌كان ده‌وه‌ستێت. سه‌رنجى ده‌چێته سه‌ر ژماره‌ى كێله‌كان. به بۆیاغى سه‌وز ڕه‌نگ كراون. هه‌ندێك سوور، هه‌ندێكیش ڕه‌ش. یادگارییه‌كى خوشكه‌كه‌ى وه‌ك نارنجۆكێك پێیدا ده‌ته‌قێته‌وه. نازانێت كامه‌یان گۆڕى ئه‌وه. من ده‌زانم، فه‌رهادیش، وابزانم پیاوه ده‌نگ ناخۆشه‌كه‌ش. هه‌ر ته‌ماشاى ده‌كه‌م، ئه‌وانه‌ى ئه‌وێش… زۆر به وریایییه‌وه خۆم بۆ هه‌نگاوى داهاتووى ئاماده كردووه، هیچ ناكات… نارنجۆكێكى دیكه به په‌شۆكاوییه‌كه‌ى ده‌ته‌قێته‌وه. یادگارییه‌كى تره، دڵنیام. له نزیك گۆڕى یه‌كێكیان داده‌نیشێت، واده‌زانێت گۆڕى خوشكه‌كه‌یه‌تى. به‌ڵام، ئه‌و نییه. ناگریێت… سه‌رى به خۆڵه‌كه‌وه ده‌نێت، تۆزێك شێدراه، چنگێكى لێ گیر ده‌كات. پیاوه ڕیشنه كه‌مێك قه‌ڵه‌وه‌كه، كرێى شوفێره قه‌مووره‌كه ده‌دات، هی ئێمه‌ش. هه‌مووان ده‌ڕۆن. جگه‌ره‌كێشه‌كان، خۆیان و دووكه‌ڵه‌كانیان. من و فه‌رهادیش.
به نازه‌نین و شه‌وه‌كانى، پێشكێش…